Gniazdo żmij – Recenzja książki Andrea Camilleri’ego

Moje refleksje na temat książki “Gniazdo żmij”

To było moje pierwsze spotkanie z Komisarzem Montalbano, ale jestem pewna, że nie ostatnie! Ileż mam do nadrobienia.

Książkę można czytać jako niezależną opowieść, chociaż jestem pewna, że znajomość poprzednich części pozwala na większe rozkoszowanie się spotkaniem ze starymi znajomymi.

A kogoż my tu nie spotkamy. Główną postacią jest Komisarz Montalbano, który jest wielkim smakoszem (głównie owoców morza), wiedzie dość samotne życie kawalera.

Tym razem do melancholii po odjeździe ukochanej osoby dołączyła świadomość własnego osamotnienia. Prawie wszystkie wieczory spędzał samotnie, sam jadał posiłki, sam chodził na spacery. Nie miał przyjaciela, z którym mógłby porozmawiać, któremu mógłby się zwierzyć czy poprosić go o radę.

Komisarz jest w związku z narzeczoną Livią, która mieszka w innym mieście i tylko czasem go odwiedza (a że kompletnie nie potrafi gotować, komisarz jest zdany na wizyty w restauracji Enzo), ma też dość despotyczną gosposię. W jego otoczeniu znajdziemy niezwykle dokładnego współpracownika z komisariatu Fazio, policjanta-kobieciarza Mimi Augello, używającego niezwykłego języka Catarellę (jestem pewna, że w jednym z pierwszych tomów znajdę wyjaśnienie tego komicznego sposobu wysławiania się), chamskiego lekarza sądowego doktora Pasquano czy też nieobliczalnego prokuratora Tommaseo (którego prowadzone śledztwo mało nie przyprawiło o zawał). Do tego dochodzi jeszcze tajemniczy włóczęga, który pewnego dnia nagle pojawia się na werandzie domu Montalbano…

Śledztwo dotyczy morderstwa Cosimo Barletty, który był wyjątkowo nieciekawym osobnikiem: prawdziwym łajdakiem upokarzającym ludzi, szantażystą, lichwiarzem i drapieżcą seksualnym. Wokół niego powstało prawdziwe gniazdo żmij…

Zagadka nie jest zbyt skomplikowana, a jej rozwiązanie staje się dość oczywiste już po jakiś 2/3 książki, mimo że „liczba osób, które miały powód, żeby go [Barlettę] nienawidzić, musiała być liczbą z dwoma zerami.” Akcja toczy się niezwykle wartko (co jest zasługą licznych dialogów), treść jest zaś wzbogacona o wiele humorystycznych elementów. Jestem przekonana, że żaden wielbiciel kryminału nie będzie zawiedziony, zaś dla miłośników serii to pozycja wręcz obowiązkowa. Polecam!

Wydawnictwu dziękuję za egzemplarz do recenzji.