Tam, gdzie kwitną cytryny – debiut Aurory Tamigio

O czym jest książka „Tam gdzie kwitną cytryny”?

Tamigio ukazuje nam historię niezwykłych kobiet rodu Maravigliów – Rosy, jej córki Selmy oraz wnuczek: Patrizii, Lavinii i Marinelli. Każda z nich jest inna, każda dźwiękiem w odrębnej melodii, a jednak wspólnie tworzy pieśń o sile, marzeniach, miłości i walce o niezależność.

Rosa, pierwsza z bohaterek tej opowieści, jest niczym kwiat róży – piękna i delikatna, ale zarazem uparta i gotowa do walki. Gdy spotyka Sebastiana Quarantę, „jedynego mężczyznę na świecie, który nie miał pojęcia, jak się leje babę”, podejmuje odważną decyzję – opuszcza rodzinny dom i wraz z ukochanym zakłada w nowym miejscu osterię. Ten lokal szybko staje się znany w okolicy, a Rosa udowadnia, że to ona, a nie jej mąż, jest prawdziwą liderką tej rodziny. To ona prowadzi biznes, wychowuje dzieci i staje się opoką dla przyszłych pokoleń. To także ona, kierując się własnymi zasadami, ustanawia jedno prawo nienaruszalne: „Wara podnosić rękę na krew z własnej krwi.”

Każda kolejna kobieta w tej historii musi zmierzyć się z losem i narzucanymi przez społeczeństwo ograniczeniami. Selma, delikatna jak tworzony przez nią haft, nosi w sobie skomplikowane emocje, a jej wnuczki – każda na swój sposób – pragną odnaleźć własne miejsce w świecie. Patrizia jest waleczna, Lavinia – oszałamiająco piękna, a Marinella marzy o studiach za granicą. Autorka oddaje im głos, pozwalając każdej z nich opowiedzieć własną historię, własnym językiem, własnymi emocjami.

Nie bierz przykładu z babci, mamy, ze mnie i Patrizii. Jeśli ktoś zechce zabrać ci to, co twoje, to ty napluj mu w gębę.

Choć powieść koncentruje się na kobietach, nie można pominąć mężczyzn, którzy przewijają się przez ich życie. Niektórzy są dla nich największym wsparciem, inni rozczarowaniem, jeszcze inni nadzieją lub przeszkodą. Od Sebastiana Quaranta po Santi Maraviglia, od Peppino Incammisa po Cosimo Passalacqua – każdy z nich odgrywa rolę, choć żadnemu nie przypada w udziale główna scena.